Historia Wojewódzkiego Specjalistycznego Szpitala im. dr Wł. Biegańskiego w Łodzi

W roku 1911 z inicjatywy Fundacji Konstadtów rozpoczęto budowę Szpitala. Pierwsza wojna światowa zastała budowę wykonaną w 2/3. Wieloprofilowy, stały miejski Szpital zakaźny zorganizowano w niewykończonym przed 1914 r. budynku Szpitala fundacji Konstandtów na Radogoszczy po uzyskaniu zgody ze strony Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Dobroczynności.

W końcu lipca 1915 r. w murowanych i drewnianych pawilonach tego Szpitala, znalazło pomieszczenie 200 chorych na dur brzuszny. Równocześnie zorganizowano 100 - łóżkowy oddział dla chorych na gruźlicę. Szpital otrzymał nazwę: Miejski Szpital Zakaźny. W okresie międzywojennym liczył 360 łóżek o profilu ogólnym z oddziałami zakaźnymi. Dzierżawił go Zarząd Miejski od prywatnego właściciela. Oddziały w tym okresie były nadmiernie obłożone a śmiertelność duża.

W okresie II wojny światowej Szpital przejęły władze niemieckie. Wśród leczonych chorych byli również więźniowie Radogoszcza. Szpital liczył wówczas 10 baraków ogrzewanych piecami węglowymi, posiadał niewielkie okna i urządzenia sanitarne w niewystarczającej ilości.

Po wojnie, w 1945 r., Szpital zmienił nazwę na Miejski Szpital Nr 9. Budynki były zdewastowane, a wyposażenie oddziałów - rozkradzione. Chorzy leżeli w salach 16 - 17 łóżkowych. Na przełomie lat 1949/1951 szpitale zostały upaństwowione w tym również Szpital na Radogoszczu. Przyjął on nazwę Szpitala Nr 9 na Radogoszczu, a następnie Szpitala miejskiego Nr 9 przy ul. Kniaziewicza. Uchwałą Nr 7/53 Rada Narodowa miasta Łodzi opierając się na wniosku Komisji Zdrowia, nazwała Szpital imieniem dr Władysława Biegańskiego.

W 1951 roku podjęto decyzję o rozbudowie i unowocześnieniu Szpitala. Wybudowano nowe pawilony między innymi duru plamistego, obserwacyjny. W latach 1960 - 1962 zostały oddane do użytku dwa nowoczesne pawilony przystosowane do potrzeb oddziałów zakaźnych. W tym czasie zlikwidowano baraki, a oddziały przeniesiono do nowych obiektów. Powstał również oddział chirurgiczny dla potrzeb Miasta. Uruchomiono Poradnię Przyszpitalną Chirurgiczną dla potrzeb Dzielnicy Bałuty, a w następnych latach zmieniono ją na Przychodnię Chirurgii Ogólnej oraz na Poradnię WZW i Poradnię Chorób Jelit dla mieszkańców miasta Łodzi. W marcu 1962 roku oddano do użytku Zakład Anatomii Patologicznej. Na początku lat 60-ych po rozbudowie Szpital liczył 880 łóżek.

W 1972 roku powstał Zespół Opieki Zdrowotnej Łódź - Bałuty, w skład którego, jako jedna z jego jednostek organizacyjnych, wchodził Szpital im dr Wł. Biegańskiego. Wraz z utworzeniem Zespołu Opieki Zdrowotnej Łódź - Bałuty powstał  Międzyszpitalny Dział Anestezjologii i Intensywnej Terapii z przekształcenia dotychczasowego Zespołu Anestezjologicznego funkcjonującego w Szpitalu.

W roku 1983 Szpital liczył 711 łóżek, posiadał 16 oddziałów, blok operacyjny, funkcjonowały 4 Izby Przyjęć, w dalszym ciągu działał Punkt Krwiodawstwa. Na terenie Szpitala znajdowała się kuchnia, pralnia, sterylizatornia, dezynfektornia oraz przychodnia chirurgiczna, która leczyła chorych z całej Dzielnicy Bałut oraz wchodząca w jej skład Poradnia Chorób Jelit z Poradnią WZW.

W 1984 roku powstał nowy 32 łóżkowy Oddział Internistyczny przeniesiony ze Szpitala im H. Wolfa. 

W 1989 roku Szpital im dr Wł. Biegańskiego, będący jednostką ZOZ - u Łódź - Bałuty został podporządkowany administracyjnie Naczelnikowi Dzielnicy Łódź - Bałuty. Zorganizowanie Klinik Akademii Medycznej i Wojskowej Akademii Medycznej na bazie szpitali, rozszerzyło obszar działania o świadczenie wysokospecjalistycznych usług leczniczych z zakresu chorób zakaźnych, dermatologii na makroregion województwa łódzkiego. Na bazie Szpitala działają Kliniki AM i WAM.

W 1995 roku Szpital im dr Wł. Biegańskiego został umieszczony na liście jednostek  zgłoszonych do wyłączenia z kompetencji gmin. Z dniem 1 stycznia 1996 roku Szpital im dr Wł. Biegańskiego został organizacyjnie wyodrębniony z Zespołu Opieki Zdrowotnej Łódź - Bałuty i stał się jednostką budżetową podporządkowaną Wojewodzie Łódzkiemu. Struktura organizacyjna Szpitala dostosowuje się do aktualnych potrzeb. Od 1997 roku rozpoczęła działalność Klinika Kardiologii Instytutu Medycyny Wewnętrznej Akademii Medycznej w Łodzi. W ramach Kliniki, w oparciu o wysokospecjalistyczne kadrę medyczną i nowoczesną aparaturę, działa Pododdział Intensywnego Nadzoru Kardiologicznego, Pracownia Hemodynamiki. Klinika przyjmuje przypadki z ostrymi stanami zagrożenia życia, spowodowanymi chorobami układu krążenia.

Od dnia 1 stycznia 1998 roku Szpital funkcjonuje jako samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, którego organem założycielskim jest Samorząd Województwa Łódzkiego. Od początku istnienia Szpital im. Biegańskiego zajmował się leczeniem chorób zakaźnych i jego profil do chwili obecnej nie został zmieniony.

Obecnie na bazie Szpitala funkcjonują oddziały zakaźne dla dorosłych i dzieci, oddział kardiologiczny z dwoma pracowniami hemodynamiki, pracownią implantacji stymulatorów serca, pracownią elektrofizjologii, pododdziałem intensywnej opieki kardiologicznej, oddział rehabilitacji kardiologicznej, oddziały chorób wewnętrznych, oddział dermatologii dla dorosłych i dzieci, oddział anestezjologii i intensywnej terapii, zakład opiekuńczo leczniczy. Od 1 stycznia 2007 roku w strukturze jednostki funkcjonuje Pracownia Endoskopii Zabiegowej, będąca uzupełnieniem bazy diagnostycznej dla pacjentów hospitalizowanych w Szpitalu.

Uzupełnieniem bazy diagnostycznej Szpitala jest Dział Diagnostyki Laboratoryjnej. W styczniu 2005 roku nastąpiło otwarcie nowej Pracowni Diagnostyki Molekularnej umożliwiającej szybką i celowaną diagnostykę chorób zakaźnych. Pracownia jest jedyną w województwie łódzkim i jedną z niewielu w Polsce świadczącą usługę diagnostyczną na najwyższym światowym poziomie.  Badania przyczyniają się do skrócenia procesu diagnostycznego pacjentów, podjęcia decyzji o celowanej terapii oraz ocenie jej skuteczności. Diagnostyka molekularna metodą PCR jest „złotym standardem" diagnostyki zapalenia wątroby typu C i B oraz zakażeń wirusem HIV.

Ponadto w Szpitalu funkcjonuje Zakład Diagnostyki Obrazowej, w którym funkcjonuje Pracownia Tomografii Komputerowej RTG, USG,  Apteka Szpitalna.

Powierzchnia obszaru zajmowanego przez Szpital wynosi 6,8 ha, z czego 1,9 ha zajmują budynku o łącznej kubaturze 140 tys. m3. Jest jedynym szpitalem w Łodzi i jednym z niewielu w Polsce o niskiej zabudowie pawilonowej.

W ciągu ponad 100 lat istnienia placówki, nie zmieniła ona swego charakteru. Nadal głównym jej obszarem działalności jest leczenie i diagnozowanie osób chorych zakaźnie.